ဟန်ဝင်းက တိုက်အနောက်ဘက်ကို သွားသည်။ ကိုစစ်အောင်က မီးဇာကို “လာ” ဟု အံကြိတ်ပြီး လက်ယပ်ပြကာ နောက်သို့လိုက်သွား၏။ အခန်းက ကျယ်ဝန်းသည်။ သို့သော် ဆရာဝန်ပစ္စည်း တစုံတရာမျှ မီးဇာရှာမတွေ့။ အခန်းအလယ်၌ ဆိုဖာခုံများရှိသည်။ ထိပ်တွင်နေရာယူထားသည်က ဗီဒီယိုစက်ကြီးတစ်လုံး ဖြစ်၏။ ထိုစက်ရှိရာသို့ ထိုင်ခုံအားလုံး မျက်နှာမူထား၏။
” လာ သမီး.. ဒီမှာထိုင်..။ ကိုစစ်အောင် အပြင်တံခါး ပိတ်ထားလိုက်ဗျာ..။ တစ်ယောက်ယောက် ဝင်လာရင် အလကားနေရင်း ကျုပ်တို့ ကွိုင်တက်နေမယ် ”
ကိုစစ်အောင်က တံခါးသွားပိတ်ကာ သော့ခတ်လိုက်၏။ လိုက်ကာ ပါးပါးလေးများကို ပြတင်းတံခါးများတွင် တစ်ဖက်စီ ချီထားရာမှ ပေါက်စေ့ လိုက်ပိတ်လိုက်သည်။ အလင်းရောင်သည် တဝက်ခန့် လျော့နည်းသွားသည်။
” ဒီမူးယစ်ဆေးဟာ အနောက်နိုင်ငံတွေမှာဆိုရင် အတော်ဒုက္ခပေးနေတာ.. ဒီအခွေကိုကြည့် ”
ကိုဟန်ဝင်းက ဗီဒီယိုတိပ်ခွေ တစ်ခွေကို ဗီဒီယိုပလေယာ စက်အတွင်း ထည့်ပြီး ခလုတ်နှိပ်လိုက်သည်။ တီဗီစကရင်ပြားပေါ်ဝယ် အပြာရောင် အစက်အပျောက်များ ရှုပ်ထွေးပြေးလွှားနေပြီးမှ ဖတ်ကနဲ ထင်ရှားကြည်လင်သော အရုပ်များပေါ်လာသည်။ အသံထိန်းကိရိယာကို အနည်းငယ်မြင့်လိုက်သည်။
” အာ.. အင်.. အင့်.. အင့်.. အိုး.. အိုး အိုး.. ”
ဗီဒီယိုထဲမှ ခပ်အုပ်အုပ် ညီးသံလေး ထွက်လာသည်။ စကရင်ပြားပေါ်၌ ဖြူဝင်းသော ကောင်မလေးက ဝတ်လစ်စလစ်လေး ကုန်းပေးထားပြီး ခန္ဓာကိုယ် ထွားကြိုင်းလှသော ကပ္ပလီကြီးက အဝတ်မဲ့ခန္ဓာနှင့်ပင် ပြင်သစ်မလေးနို့နှစ်လုံးကို ဂျိုင်းအောက်မှ ဆွဲယူကာ ညင်ညင်သာသာလေး ညှောင့်သွင်းပေးနေပုံ ပေါ်လာသည်။
” အဲဒါ မူးယစ်ဆေးစွဲနေတဲ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက် ဆေးရဖို့အတွက် ခန္ဓာကိုယ်ကို ပေးဆပ်နေရတာလေ..။ ဘယ်လောက် ရင်နာဖို့ကောင်းသလဲ ”
မီးဇာ မျက်နှာကို တဝက်ငုံ့ထားရင်း တီဗီစက်ကို မဝံ့မရဲ လှမ်းကြည့်နေမိသည်။
” ဆေးရဖို့ဆိုရင် သူတို့ ဘာမဆိုလုပ်တယ်လေ..။ ဒါဟာ မူးယစ်ဆေးဝါး သားကောင်ဘဝကို ရောက်တဲ့သဘောပဲ ”
ဒေါက်တာဟန်ဝင်းက တည်ငြိမ်စွာ ဘာမှမထူးဆန်းသလို ရှင်းပြနေသော်လည်း မီးဇာတကိုယ်လုံး ထူပူဖိန်းရှိန်းကာ ဘာပြန်ပြောရမှန်း မသိအောင် ဖြစ်နေ၏။ ထိုတစ်ခန်းပြီးသွားပြီး ကပ္ပလီကြီး၏ အကြောအပြိုင်းပြိုင်းထနေသော လီးကြီးကို ကလေးမလေးက စုံကိုင်၍ လျှာလေးဖြင့် ယက်လိုက်.. စုပ်လိုက်.. ငုံ့ပြီးစုပ်သွင်းလိုက် ဖွာလံကျဲကာကျလာသော ဆံစများကို ခါတင်လိုက်ပြုမူနေပုံ အနီးကပ်မြင်ကွင်း ပေါ်လာပြန်သည်။
လီးကြီးက အတော်ကြီးသည်။ မီးဇာ မမြင်ဖူးလောက်အောင်ကို ကြီးမားသည်။ ငြုပ်ကျည်ပွေ့ကြီးတစ်ချောင်းပမာလည်း တုတ်ခိုင်ကာ တံထွေးတွေနှင့် အရောင်တွေ လက်နေသည်။ ကိုစစ်အောင်က စီးကရက်တစ်လိပ်ကို သောက်ရင်း ငြိမ်သက်စွာ ကြည့်နေသည်။ ဘာတစ်ခွန်းမျှ ဝင်မပြောပေ။
” သမားရိုးကျ မဟုတ်တဲ့ ကာမစပ်ယှက်နည်းတွေဟာလည်း လူတွေရဲ့ ကျန်းမာရေးကို အေ့(စ်)ဆိုတဲ့ ရောဂါနဲ့ ခြိမ်းခြောက်လာနေတယ်..။ ဒါ.. ဒီလို စုပ်တာဟာ သူတို့အတွက်တော့ ရိုးနေပြီလေ ”
ရိုးနေပြီဆိုသော မြင်ကွင်းကိုပင် မီးဇာမကြည့်ရဲတော့ပဲ မျက်နှာကို ငုံ့ပစ်လိုက်သည်။ ရင်ထဲ၌ အောင့်ကျင်မောဟိုက်လာအောင် ရင်ခုန်နေသည်။ စကားသံမထွက်နိုင်အောင်ကို လှိုက်ကာ လှိုက်ကာ မောနေသမို့ စကားမဆိုနိုင်တော့။ နောင်နောင့်သွေးကို ပြမည်ဆို၍ ဒီအခန်းထဲ လိုက်ခဲ့မိခြင်း ဖြစ်သည်။
“အခု ဒါတွေပြနေတာက ဘာသဘောလဲ.. အို.. ”
မီးဇာ ကတုန်ကရီနှင့် ခြောက်ခြားလာ၏။ နှာသီးဖျားလေးတွင် သေးငယ်သော ချွေးဥလေးများ သီးမို့လာသည်။
” သမီး.. ”
ကိုစစ်အောင်က မီးဇာထိုင်နေသော ဆိုဖာတွင် နီးကပ်စွာ ပူးကပ်ထိုင်ချလိုက်ရင်း လက်တစ်ဖက်က မီးဇာပခုံးလေးကို ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ဝန်းကျင်သည် ပူလောင် လှိုက်ဖိုစရာ၊ မြင်ကွင်းတစ်ခုလုံး ဝေဝါးမှေးမှိန်သွားသည်။
” ကျမ ပြန်တော့မယ်.. ”
မီးဇာက ဆတ်ကနဲ ထရပ်လိုက်သည်။ ဒူးတွေက မခိုင် ယိုင်နဲ့ ချိနွမ်းကာ တဆတ်ဆတ် တုန်နေလေသည်။
” အိုး.. နေဦးလေ.. နောင်လတ်ကိစ္စ ”
” ဟင့်အင်း.. ဟင့်အင်း.. ”
မီးဇာ ခေါက်ထီးလေးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ကိုင်ရင်း မျက်နှာကို တွင်တွင်ငုံ့ကာ ခေါင်းကို ခါရမ်းလိုက်သည်။ တီဗီစကရင်ပေါ်တွင် နုပျိုငယ်ရွယ်သော ပြင်သစ်မလေး၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် ကပ္ပလီကြီးက ခေါင်းကြီးထိုးသွင်းကာ စောက်ဖုတ်လေးကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် ဖြဲလျှက် လျှာကြီးဖြင့် ယက်နေသည်ကို အနီးကပ် တွေ့လိုက်ရပြန်သည်။
မီးဇာ မျက်လုံးအစုံကို ဇွတ်မှိတ်ပစ်လိုက်သော်လည်း မမှီတော့။ ထို့ကြောင့်လည်း ကြက်သီးလေးများ တဖျင်းဖျင်းထကာ အသက်ရှူမဝသလို ဖြစ်လာကာ ဒိတ်ကနဲ ဒိတ်ကနဲ ရင်ခုန်နှုန်းက ရင်ဘတ်မှ ဆွဲပြားလေးလှုပ်အောင်ပင် ပြင်းထန်လှ၏။ ရင်သားနှစ်လုံးကြား ရင်ညွန့်လေးက ဖောက်ကနဲ ဖောက်ကနဲကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် လှုပ်နေသည်။ မောလာသည်။ သွေးသားတွေ ဗြောင်းဆန်နေပြီး အသားလေးတွေပင် တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်၍ နေချေသည်။
” ဒီကားပြီးမှ ပြန်ကြရအောင်လေ ”
” အို.. ဟင့်အင်း.. ဟင့်အင်း.. ကျမ မကြည့်ရဲဘူး.. ”
” ဒါဆို နောင်လတ်ကိစ္စ မေ့လိုက်ပြီပေါ့ ”
” မသိဘူး.. မသိဘူး.. ဟင့်.. ဟင့်.. ဟင့်.. ”
မီးဇာက မခံမရပ်နိုင်သည့်အဆုံး တဟင့်ဟင့် ငိုချလိုက်၏။ ဒေါက်တာဟန်ဝင်းက အနားရောက်လာသည်။ သူ့မျက်နှာက လုံးဝတည်ငြိမ်လျက် အိန္ဒြေရနေသည်။
” ဆောရီးပဲကွယ်..။ ဦးတို့က သမီးကို အတွေ့အကြုံရှိလိမ့်မယ် ထင်နေတာ..။ နောင်လတ်အမှုကို ဒီကိစ္စတွေနဲ့ ဆက်နွယ်နေလို့ တရားခွင်မှာ လိုအပ်ရင် သမီးဝင်ပြောနိုင်အောင် ပြတာပါ ”
” ဘာမှ.. မဆိုင်ဘူး.. ”
မီးဇာပါးစပ်မှ လွှတ်ကနဲ ဒေါသလေးနှင့် အော်လိုက်သည်။ ပြီးမှ စိုးရိမ်စိတ်ကလေးဝင်ကာ ဒေါက်တာဟန်ဝင်းကို မော့ကြည့်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာဟန်ဝင်းမျက်နှာက ပုစ္ဆာလွယ်လွယ်လေးကို မဖြေနိုင်သော တပည့်တစ်ဦးကို ကြည့်သလို ဂရုဏာသက်စွာ ကြည့်လိုက်သည်။ မီးဇာစိတ်ဝယ် ဇဝေဇဝါ ဖြစ်သွားပြန်သည်။