” အား.. အိ.. အင့်.. အိုး.. အိုး.. အိုး… အိုး အိုး.. ”
တီဗီစကရင်ပြားပေါ်တွင် ပြင်သစ်မလေးက အပေါ်မှ ခွထိုင်ကာ ကပ္ပလီကြီး၏ လီးကြီးကို သူမ စောက်ပတ်လေးထဲ ကိုင်ထည့်ပြီး တအားအား တအိုးအိုးနှင့် တက်လိုးနေပုံ ပေါ်လာပြန်သည်။ မီးဇာ မျက်စိကို လွှဲပစ်မိပြန်၏။
” ကိစ္စတွေပြီးမှ သမီး ဦးတို့စေတနာတွေကို နားလည်လာမှာပါ..။ ကဲ.. ကိုစစ်အောင် အပြင်ခဏ ထွက်ပေးလိုက်ပါဗျာ..။ သူတစ်ယောက်ထဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကြည့်ပါစေ ”
” အို.. ဟင့်အင်း.. ကျမ မကြည့်ချင်ဘူး.. ပြန်မယ်.. ”
ကိုစစ်အောင်က မီးဇာတင်ပါးလေးကို ကလေးချော့သလို ပုတ်လိုက်ရင်း အေးချမ်းစွာ ပြောသည်။
” သမီးက ခေတ်နောက်ကျသေးတာကိုး.. ဟဲ ဟဲ ”
မီးဇာက ကိုစစ်အောင်လက်ကို ပုတ်ထုတ်ပစ်လိုက်သည်။ တကိုယ်လုံးမှာလည်း သိသိသာသာကြီးတုန်လှုပ်လာသည်။
” ဒေါက်တာ ဆေးကိစ္စ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ.. မနက်ဖြန်ဆို ရုံးတင်တော့မှာ ”
” အရှိအတိုင်းပဲပေါ့ဗျာ.. ဘယ်တတ်နိုင်မှာလဲ ”
ဒေါက်တာဟန်ဝင်း စကားအဆုံး၌ မီးဇာရင်ဝယ် သောကမီးတောက်လေး ဟုန်းကနဲ ထလာရပြန်သည်။
” သ.. သမီး.. နားမလည်လို့.. တစ်ခုမေးပါရစေ.. ဦးတို့ရယ်.. ”
” မေးလေ.. မေးပါ သမီး သံသယရှင်းအောင် မေးပေါ့ ”
” ဒါ.. ဒါတွေ ပြနေတာက.. နောင်နောင့် အမှုနဲ့ ဘာပတ်သက်လို့လဲ.. ဟင်..။ ဟို..သမီးမှားရင် ခွင့်လွှတ်ပါ..နော်.. ”
ကိုစစ်အောင်က ထောင်ချောက်နား တိုးလားသော ယုန်သူငယ်ကို ကြည့်သော မျက်လုံးမျိုးနှင့် ကျေနပ်စွာ ပြုံးရင်း ကြည့်လိုက်သည်။ ဘယ်လိုဖြီး၍ ဘယ်သို့ ဒိုင်တွေ သွင်းရမည်ကိုလည်း အလေ့အကျင့်ရနေသော ကလိမ်ကကျစ် ဦးနှောက်က လှစ်ကနဲ အဖြေရပြီးသား။
” အာ.. ဒါ မေးသင့်တဲ့ မေးခွန်းဘဲ.. မေးကိုမေးရမယ် ”
ကိုစစ်အောင်၏ တည်ငြိမ်သယောင် မျက်နှာက မီးဇာကို ထပ်မံ၍ ဇဝေဇဝါ ဖြစ်စေပြန်သည်။ စင်စစ်၌ ကိုစစ်အောင်တို့ နှစ်ယောက်မှာ ပေါက်ကွဲလု မီးတောင်နှယ် လီးတောင်နေကြလေပြီ။ အရိုင်းမလေးကို အယဉ်ဖြစ်အောင်၊ အကျဉ်းကို အကျယ်ချဲ့ရာ၌ စစ်အောင်နှင့် ဟန်ဝင်းက ဘက်ညီကြသည်။
” မူးယစ်ဆေးဥပဒေမှာ အလွဲသုံးစား အလွန်အကျွံ စားသုံးမှီဝှဲမှုအတွက် အရေးယူနိုင်တယ်..။ နောင်လတ်က မူးယစ်ဆေးသုံးစွဲသူ တစ်ယောက်ဆိုတာ သူ့သွေးနဲ့ ဆီးက သက်သေခံနေပြီ..။ ဒီတော့ သူ့ကို ကယ်နိုင်တဲ့နည်းက တစ်နည်းဘဲရှိတယ် ”
ကိုဟန်ဝင်းကတဖက်၊ ကိုစစ်အောင်ကတဖက် မီးဇာ၏ မွှေးပျံ့သင်းထုံသော ကိုယ်လုံးလေးကို ကြားညှပ်၍ ပူးကပ်ထိုင်လိုက်ကြ၏။ ထွေးထွေးအိအိ ပခုံးသားလေးများ အေးစက်နူးညံ့နေပါကလား။ အလယ်တွင် ထိုင်နေသော မီးဇာရင်သည် တဒိန်းဒိန်း ခုန်နေ၏။ နောင်လတ်မှလွဲ၍ မည်သည့်ယောကျ်ားလေးနှင့်မျှ အရောတဝင် မလုပ်ဖူးသော မီးဇာနှလုံးသားနုနုလေးသည် ရင့်မာကောက်ကျစ်သော ကျားငစဉ်းလဲ နှစ်ကောင်ကြား၌ သွေးစိမ်းရှင်ရှင်ပန်းထွက်အောင် ခြေမွခံရတော့မည်ကို ယုန်သူငယ်မလေးမီးဇာ လုံးဝမသိရှာပါပေ။
” အား.. အီး.. ပြွတ်.. ဘွတ်.. အ.. အာ.. အ.. ”
လုပ်ပြန်ပြီ.. မိနစ်အတော်ကြာ မျက်နှာလွှဲထားမိသော တီဗီဖန်သားပြင်ဝယ် သေးကျဉ်းသော အပေါက်လေးထဲသို့ ကပ္ပလီကြီး၏ သီးမွှေး လီးကြီးက မညှာမတာ ထိုးဝင်သွားပုံကို အနီးကပ်ပြထားသည်။ မြင်ကွင်းအတွင်း အကြောပြိုင်းပြိုင်းနှင့် လီးမဲမဲကြီးမှာ ပြောင်လက်ကာ ကောင်မလေးစောက်ပတ်အတွင်းသို့ ကြပ်ကြပ်တည်းတည်း ဖြေးညှင်းစွာ လိုးဝင်သွား၏။
” အား.. ”
စူးစူး အုပ်အုပ်ကလေး အံကြိတ်၍ အော်ရင်း လေးဘက်ထောက်ထားသော ကောင်မလေးသည် ခါးလေးကုန်းကာ တွန့်တက်သွားပြီး တဆတ်ဆတ် တုန်နေ၏။ မီးဇာမျက်လုံးများက ရုတ်တရက် ဖန်သားပြင်ဆီက ခွာမရ။